W dokumentach Kościoła sakrament kapłaństwa zawsze nosił nazwę sacramentum ordinis, co znaczy: sakrament święceń. Nazwa ta obejmuje diakonat, prezbiterat i episkopat – trzy stopnie jednego sakramentu świeceń.

CO ZNACZY BYĆ KAPŁANEM?
Według św. Pawła kapłan jest przede wszystkim szafarzem Bożych tajemnic. Jan Paweł II w książce Dar i Tajemnica pisze: „Kapłan jest tym, któremu właściciel powierza swoje dobra, ażeby nimi zarządzał w sposób sprawiedliwy i odpowiedzialny. Tak właśnie kapłan otrzymuje od Chrystusa dobra zbawienia, ażeby je we właściwy sposób rozdzielał ludziom, do których jest posłany. Chodzi o dobra wiary. I dlatego też kapłan jest człowiekiem słowa Bożego, człowiekiem sakramentu, człowiekiem < tajemnicy wiary>.” Kapłan kontynuuje dzieło Chrystusa na ziemi.

Do istoty kapłaństwa należy być pośrednikiem między człowiekiem a Bogiem. Tak, jak jeden jest Bóg, tak też jest jeden pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus, który wydał siebie na okup za wszystkich. Jezus Chrystus jest więc jedynym kapłanem i pośrednikiem, Jego kapłaństwo jest wieczne. Wprawdzie Jezus nie nazywa siebie kapłanem, ale misja, którą spełniał, wskazywała na Jego godność kapłańską i osiągnęła swój moment szczytowy w Jego ofierze krzyżowej. Chrystus stał się kapłanem i ofiarą jednocześnie. Przed swoją ofiarną śmiercią, podczas Ostatniej Wieczerzy Pan Jezus ustanowił Eucharystię, jako znak Nowego Przymierza i polecił Apostołom, aby ją składali na Jego pamiątkę ( Łk 22, 19-20). Ustanowił tym samym kapłaństwo Nowego Przymierza.

Zadaniem Apostołów było głoszenie Ewangelii w imieniu Chrystusa: „Kto was słucha, Mnie słucha” (Łk 10, 16) i sprawowanie Eucharystii jako Pamiątki Pana. Posłannictwo Apostołów Chrystus potwierdza po swoim zmartwychwstaniu zlecając im nauczanie, udzielanie chrztu i odpuszczenie grzechów.

W tym też celu zesłał na nich Ducha św., aby byli Jego świadkami. Otrzymane od Chrystusa zadania Apostołowie przekazywali z kolei swoim współpracownikom i następcom przez modlitwę i włożenie rąk. Tak powstał już w Kościele apostolskim – obowiązujący do dzisiaj – sposób przekazywania istotnych funkcji właściwym sakramentalnemu kapłaństwu. Należą do nich: nauczanie (głoszenie Ewangelii), sprawowanie Eucharystii i innych sakramentów (uświęcanie) oraz kierowanie Kościołem (funkcja pasterska).

Począwszy od pierwszych wieków chrześcijaństwa (pisze o tym Św. Ignacy Antiocheński w Liście do Trallan (III, 1), na czele miejscowego Kościoła stał biskup jako następca Apostoła. Wspierali go prezbiterzy i diakoni, którzy pełnili funkcje charytatywne i zarządzali dobrami. Głównym zadaniem biskupa było głoszenie Ewangelii i przewodniczenie Eucharystii. Dopiero od III – IV wieku prezbiterzy stają na czele mniejszych wspólnot wiernych (parafie) i spełniają w nich wszystkie funkcje właściwe dotąd biskupowi, z wyjątkiem udzielania sakramentu święceń i bierzmowania, które były zastrzeżone biskupowi. Od II wieku istniały już posługi związane ze sprawowaniem Eucharystii – lektor, akolita, diakon.

Obrzędy święceń biskupa, prezbitera i diakona zawierały zawsze modlitwy o udzielenie Ducha Świętego, włożenie rąk biskupa i modlitwę konsekracyjną. W średniowieczu dołączono śpiew Litanii do Wszystkich Świętych, a następnie namaszczenie rąk i głowy, oraz przekazanie naczyń liturgicznych i szat właściwych danemu stopniowi święceń. W Kościele łacińskim święcenia wyższe związane są ze zobowiązaniem zachowania celibatu. Posiadający święcenia reprezentują Chrystusa, który jest Głową Kościoła, powołani są do służby całemu ludowi Bożemu. Działają w imieniu Chrystusa i Kościoła. Dlatego kapłaństwo sakramentalne różni się od powszechnego kapłaństwa wszystkich wiernych (pochodzące ze chrztu i bierzmowania).

Sakrament święceń odciska przyjmującemu go niezatarte znamię, zwane charakterem sakramentalnym i oznacza przeznaczenie do służby Chrystusowi i Kościołowi na zawsze. Dlatego nie może być powtórnie udzielany.

Kapłaństwo jest niezasłużonym darem. Kapłan jest spośród ludzi wzięty i dla ludzi ustanawiany. „Nikt nie ma prawa do otrzymania sakramentu święceń, ponieważ nikt nie może przyznać sobie samemu tej posługi. Powołuje do niej Bóg. Kto uważa, że rozpoznaje w sobie znaki powołania Bożego do posługi święceń, powinien pokornie poddać swoje pragnienia autorytetowi Kościoła, na którym spoczywa odpowiedzialność i prawo wybrania kogoś do przyjęcia tego sakramentu. Jak każda łaska, sakrament święceń może być przyjęty tylko, jako niezasłużony dar”.

ZASADY PRZYJMOWANIA DO WYŻSZEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO
W RZESZOWIE

Do WYŻSZEGO SEMINARIUM DUCHOWNEGO mogą wstępować kandydaci, którzy ukończyli szkołę średnią i zdali maturę. Powinni być ludźmi wiary odczytującymi w sobie głos powołania do kapłaństwa. Winni posiadać zdolności intelektualne wystarczające do odbycia studiów filozoficzno-teologicznych, cieszyć się dobrą opinią, czuć się zupełnie wolnymi w podejmowaniu decyzji o wstąpieniu do Seminarium, cieszyć się dobrym zdrowiem fizycznym i psychicznym.

Podstawą przyjęcia do Seminarium są:

1. Rozmowa kwalifikacyjna z Księdzem Rektorem WSD lub wskazanym przez niego zastępcą. Kandydat proszony jest o wcześniejsze uzgodnienie terminu spotkania kwalifikacyjnego z Rektorem pisząc na adres email: rektor@wsd.rzeszow.pl

2. Złożenie w Rektoracie WSD w Rzeszowie następujących dokumentów:

• Własnoręcznie napisana prośba kandydata, skierowana do Księdza Rektora, o przyjęcie do seminarium
• Własnoręcznie napisany życiorys
• Oryginał świadectwa maturalnego (kandydaci zdający egzamin dojrzałości w bieżącym roku, świadectwa maturalne dostarczą po ich otrzymaniu)
• Oryginał świadectwa ukończenia szkoły średniej
• zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności
• Świadectwo chrztu i bierzmowania
• Opinia księdza proboszcza
• Opinia księdza katechety ze szkoły średniej
• Zaświadczenie lekarskie o zdatności kandydata do podjęcia studiów
• Dwie fotografie w formacie zgodnym z wymaganiami do dowodu osobistego z podpisem na odwrocie

3. Zdanie egzaminu wstępnego, który obejmuje (1) pracę pisemną z j. polskiego oraz (2) ustne sprawdzenie znajomości Ewangelii według św. Marka oraz (3) „Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego”.

Rektor:

Ks. dr hab. Adam Kubiś, prof. KUL
ul. Witolda 11A, 35-302 Rzeszów
rektor@wsd.rzeszow.pl

MÓDLMY SIĘ O POWOŁANIA DO KAPŁAŃSTWA Z NASZEJ PARAFII.