Wielka Sobota – dzień ciszy i zadumy nad Chrystusem spoczywającym w grobie.
W Wielką Sobotę, podobnie jak w Wielki Piątek, nie sprawuje się Eucharystii.
Dwa tematy wyznaczają dynamikę tego dnia: pogrzebanie Chrystusa oraz Jego zstąpienie do piekieł (otchłani). Zawarte w homilii starożytnego, anonimowego autora z IV wieku stwierdzenie „Bóg umarł w ciele a poruszył otchłań” łączy się z opisem spotkania z Adamem i sprawiedliwymi, którzy są pogrążeni w śmierci. Chrystus zstępując do piekieł (otchłani) przynosi tym ludziom orędzie zbawienia Pokonując śmierć Chrystus otwiera ludziom od pierwszego człowieka Adama drogę do zbawienia i życia. Wielka Sobota będąc dniem poświęconym śmierci Zbawiciela jest dniem szczególnej ciszy i adoracji Chrystusa spoczywającego w grobie.
Zgodnie z tradycją Wielka Sobota łączy się z błogosławieństwem pokarmów wielkanocnych, które w swojej symbolice nawiązują do Zmartwychwstania. Chleb symbolizuje całe życie człowieka i jego potrzeby; jajko – oznacza nowe życie; sól – ochronę przed zepsuciem; mięso – upamiętnia baranka spożywanego podczas paschy.
Ikona przedstawiająca Jezusa zstępującego do otchłani. Centralne miejsce zajmuje Jezus, który dźwiga swoimi rękami upadłych prarodziców, czyli Adama i Ewę, a wraz z nimi – wszystkich świętych Starego Testamentu i całą ludzkość. Są to ręce Chrystusa po ukrzyżowaniu. Zbawiciel chwyta pierwszych ludzi tymi samymi dłońmi, które trzy dni wcześniej były przybite do Krzyża. Jednak innych śladów po Męce – poza tymi od gwoździ, i czasem przebitym boku – nie widać, bowiem jest to Ciało Uwielbione.