Liturgiczna Służba Ołtarza
Liturgiczna Służba Ołtarza (LSO) - gromadzi chłopców z naszej parafii, którzy służą przy ołtarzu Pana Jezusa. Służba jest dla każdego wielkim zaszczytem, ma ona bowiem w sobie znamię wybrania. Stoją tam ludzie, na których w jakiś szczególny sposób wejrzał Bóg. Do LSO należą tak ministranci, jak i lektorzy, którzy pełnią odpowiednie posługi w czasie różnorakich celebracji liturgicznych. Termin łaciński ministrare oznacza "służyć, pomagać". Służąc Bogu ministrant i lektor przyczynia się do tego, aby liturgia była piękna.
Początków ministrantury możemy się dopatrywać już za czasów Jezusa Chrystusa. W Ewangelii św. Jana czytamy: "Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Jezusa: Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby (...) Jezus wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym" (J 6, 8-9, 11). Tak, więc ów "praministrant" usłużył samemu Zbawicielowi i w ten sposób uczestniczył w cudzie rozmnożenia chleba i ryb, który możemy uważać za zapowiedź Eucharystii. Faktem jest, że od początku chrześcijaństwa Biskup sprawował Najświętszą Ofiarę wraz z asystą liturgiczną. Na początku byli to diakoni. Już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa ukształtował się osobny urząd lektora. Był on sprawowany przez chłopców, którym stawiano wysokie wymagania moralne. Wspaniałe świadectwo lektorom tamtych czasów wystawił biskup Cyprian, męczennik z Kartaginy. W jednym ze swych listów opowiada o Aureliuszu, który odważnie bronił wiary i cierpiał z jej powodu. Biskup tak pisze: "Niech rozpocznie posługę lektora. Jego głos, którym wyznawał Boga w tak trudnych okolicznościach, zasłużył na to, by zabrzmiał przy uroczystym czytaniu słowa Bożego".
W późniejszych wiekach publiczne czytanie słowa Bożego zarezerwowane było wyłącznie dla osób przygotowujących się do kapłaństwa. W średniowieczu do Mszy św. usługują klerycy, a od Soboru Trydenckiego (1545 r.) ministranci. W oficjalnych dokumentach Kościoła wzmiankę na ten temat znajdujemy dopiero w "Mediator Dei" Piusa XII z 1947 r. Zapewne starsi pamiętają jeszcze Msze św. odprawiane w języku łacińskim, gdzie ksiądz był odwrócony tyłem do ludzi. Wówczas służyło t ylko dwóch ministrantów, zaś prezbiterium było oddzielone od reszty świątyni.
Dopiero Sobór Watykański II (1962-1965) zajął się reformą liturgii i powrócił do starej tradycji Kościoła. Podkreślił rolę ludzi świeckich w sprawowaniu kultu Bożego i powierza na nowo funkcję lektora także osobom świeckim nie posiadających święceń. Liczny udział ministrantów i lektorów w liturgii wymaga jednak odpowiedniej troski o należyte przygotowanie ich do wykonywanych funkcji. W soborowej Konstytucji o Liturgii możemy przeczytać: "Duszpasterze niech zabiegają gorliwie i cierpliwie o liturgiczne wychowanie oraz czynny udział wiernych, tak wewnętrzny jak i zewnętrzny stosownie do ich wieku, stanu i rozwoju życia i stopnia kultury religijnej, spełniając w ten sposób jeden z głównych obowiązków wiernego szafarza Bożych tajemnic" (KL 19).
W Polsce Konferencja Episkopatu powołała do istnienia Krajowe Duszpasterstwo Ministrantów (1964 r.). Stało się to po ogłoszeniu Konstytucji o Liturgii (3 XII 1963). Biskupi chcieli, aby postanowienia KL były od razu wprowadzane w życie także na odcinku formacji służby liturgicznej. Otwierały się szerokie możliwości zaangażowania świeckich: "W odprawianiu liturgii każdy spełniający swą funkcję, czy to duchowny czy świecki, powinien czynić tylko to i wszystko to, co należy do niego z natury rzeczy i na mocy przepisów liturgicznych. Ministranci, lektorzy, komentatorzy i członkowie chóru również spełniają prawdziwą funkcję liturgiczną. Niech więc wykonują swój urząd z tak szczerą pobożnością i dokładnością, jak to prz ystoi wzniosłej posłudze i odpowiada słusznym wymaganiom Ludu Bożego. Należy więc staranie wychować te osoby w duchu liturgii oraz przygotować do odpowiedniego i zgodnego z przepisami wykonywania przypadających każdemu czynności" (KL 28-29).
Patronami ministrantów są: św. Tarycjusz, św. Dominik Savio i św. Stanisław Kostka, którzy swoim życiem pokazali nam wzór życia w bliskości z Panem Bogiem.
W naszej parafii ministranci i lektorzy istnieją od dawna. Ich podstawowym zadaniem jest służba przy ołtarzu. Ważnymi elementemi w życiu ministranta i lektora są zbiórki, które mają jednoczyć chłopców we wspólnocie i w wierze. Na zbiórkach ćwiczmy postawy i różne akcje liturgiczne. Staramy się by dzięki temu przygotowaniu zdobyć potrzebne umiejętności pozwalające służyć Bogu z godnością. Lektorzy i ministranci mają bowiem ważne zadanie – dbać o piękno liturgii. Zbiórki ministrantów i lektorów odbywają się w sobotę co 2 tygodnie w Domu Parafialnym. Zaczynamy zawsze o 9.00. Kandydaci przychodzą na spotkanie o godz. 10.00. Naszym opiekunem jest ks. Jakub Gunia.
Jeśli kochasz Pana Jezusa, to na pewno chcesz Go kochać jeszcze bardziej, chcesz Mu służyć całym swoim dziecięcym sercem. Ale zastanawiasz się pewnie, jak mogłaby wyglądać ta służba? Możemy Ci podpowiedzieć! Otóż w naszej parafii służy Panu Jezusowi grupa ministrancka. Mógłbyś i Ty pomóc nam w wypełnianiu naszych obowiązków. W zamian oferujemy Ci:
- turnieje sportowe;
- radość kolędowania;
- wycieczki autokarowe;
- wspaniałe spędzenie wolnego czasu;
- oraz wiele innych atrakcji (m.in. Mikołajki)
ZASTANÓW SIĘ, POROZMAWIAJ Z RODZICAMI I PRZYJDŹ!!!
PAN JEZUS CZEKA NA CIEBIE, A RAZEM Z NIM CZEKAMY I MY.
ZAPISY PO KAŻDEJ MSZY ŚWIĘTEJ W ZAKRYSTII U KSIĘDZA OPIEKUNA.
ZAPRASZAMY!!!